Aby otrzymać od optymalną ofertę sprzedaży energii elektrycznej/gazu ziemnego wystarczy: podać grupę taryfową, przypisane do niej ilości Punktów Poboru Energii/Gazu (PPE/PPG) oraz zużycia miesięczne lub roczne dla każdego PPE/PPG. Im więcej szczegółowych danych będziemy mogli przekazać sprzedawcy, tym atrakcyjniejszą otrzymamy ofertę.

Proces zmiany sprzedawcy trwa minimum 21 dni od daty powiadomienia przez sprzedawcę energii elektrycznej/gaz ziemnego odpowiedniego Operatora Systemu Dystrybucyjnego o zawartej umowie dotyczącej sprzedaży/kompleksowej energii elektrycznej/gazu ziemnego.

W przypadku energii elektrycznej, Klient jest uprawniony do zmiany grupy taryfowej bezpłatnie, jeden raz w ciągu 12 miesięcy kalendarzowych. Wybór grupy taryfowej jest uzależniony od mocy umownej, a zasady zmiany i koszty są zawarte w taryfie OSD. Natomiast w przypadku gazu ziemnego, Klient nie może samodzielnie zmienić grupy taryfowej. Odpowiednia grupa taryfowa jest nadawana przez OSD na podstawie mocy zamówionej oraz wielkości zużycia paliwa gazowego. Aktualne informacje o posiadanej grupie taryfowej są zamieszczone na fakturze za usługi dystrybucji lub za usługi kompleksowe dostarczania elektrycznej/gazu ziemnego.

Po procesie zmiany sprzedawcy energii elektrycznej jedną fakturę przysyła Sprzedawca, naliczając opłatę za sprzedaż energii czynnej zgodnie z obowiązującą ceną jednostkową, a drugą Dystrybutor zgodnie z obowiązującą taryfą Operatora Systemu Dystrybucyjnego (OSD). Powyższa sytuacja nie dotyczy dostaw gazu ziemnego, gdzie usługa zawsze świadczona jest w formie kompleksowej (dostawa i usług dystrybucji energii elektrycznej są rozliczane na jednej fakturze).

Nie, numer PPE/PPG jest nadawany przez OSD, z kolei numer licznika to numer podany na urządzeniu pomiarowym.

Dla odbiorców przyłączonych do sieci o niskim napięciu (taryfy grupy C), zmiana Sprzedawcy nie niesie za sobą żadnych kosztów dla Klienta. W przypadku odbiorców przyłączonych do sieci o średnim (taryfy grupy B) i wysokim napięciu (taryfy grupy A), zmiana Sprzedawcy energii elektrycznej może wiązać się z dostosowaniem układu pomiarowo-rozliczeniowego do zmiany sprzedawcy, tzw. Zasady TPA. Koszty dostosowania układu pomiarowego dla grup taryfowych A i B ponosi właściciel (Klient), jednak takie dostosowanie jest wymagane tylko jeden raz i zazwyczaj zwraca się w stosunkowo szybkim czasie. W przypadku grupy taryfowej C ewentualny koszt dostosowania układu pomiarowo-rozliczeniowego ponosi Operator Systemu Dystrybucyjnego, gdyż to właśnie OSD jest właścicielem takiego układu.

Nie. Zgodnie z obowiązującymi uregulowaniami prawnymi w tym zakresie OSD (tzw. Operator Systemu Dystrybucyjnego - OSD) jest zobowiązany zapewnić wszystkim odbiorcom świadczenie usług dystrybucji energii elektrycznej/gazu ziemnego na zasadach równoprawnego traktowania. Stawki za usługi dystrybucji energii elektrycznej/ gazu ziemnego dla całego kraju zatwierdza Urząd Regulacji Energetyki. Każdorazowo w przypadku nieprzestrzegania przez OSD ustalonych stawek, Urząd Regulacji Energetyki ma prawo naliczyć takiemu OSD bardzo wysokie kary za działania niezgodne z prawem.

Za odczyt danych o zużyciu energii elektrycznej/gazu ziemnego odpowiedzialny jest Operator Systemu Dystrybucyjnego (tzw. OSD). OSD własnym staraniem i na własny koszt zobowiązany jest odczytać zużycie energii elektrycznej/gazu ziemnego w danej lokalizacji za dany okres i za pośrednictwem specjalnej Platformy Wymiany Informacji przekazać te dane sprzedawcy energii elektrycznej/gazu ziemnego. Układy pomiarowo-rozliczeniowe, które posiadają możliwość zdalnego odczytu danych, przekazują te dane automatycznie bezpośrednio do Operatora Systemu Dystrybucyjnego z wykorzystaniem systemów elektronicznej transmisji danych.

Nie. Operator Systemu Dystrybucyjnego energii elektrycznej/gazu ziemnego pozostaje ten sam i to on odpowiada za jakość dostaw oraz za wszystkie kwestie związane z ewentualnym usuwaniem usterek oraz planowanymi przerwami w świadczeniu usług dystrybucji. W przypadku gdy na danym terenie Operator Systemu Dystrybucyjnego zaplanuje przerwę w dostawie energii elektrycznej/gazu ziemnego, to bez względu na to, kto będzie sprzedawcą, energia elektryczna/gaz ziemny, nie będą świadczone usługi dostawy.

W takiej sytuacji należy kontaktować się tak jak dotychczas w tego typu przypadkach z Pogotowiem Energetycznym/Gazowym. Obsługą techniczną i usunięciem usterki zajmie się Operator Systemu Dystrybucyjnego (OSD, w imieniu którego działa Pogotowie Energetyczne/ Gazowe). Zmiana sprzedawcy energii elektrycznej/gazu ziemnego nie powoduje zmiany Operatora i tym samym to Operator Systemu Dystrybucyjnego odpowiada za jakość dostawy energii elektrycznej/gazu ziemnego oraz za wszystkie przerwy w dostawach.

Cena energii zależy od szeregu czynników. Warto pamiętać, że na finalną cenę składają się koszty zakupu i dystrybucji energii. Zarówno dystrybutor jak i koszty dystrybucji są narzucone dla danych grup odbiorców przez przypisanego lokalnie operatora i możemy nimi zarządzać w sposób ograniczony (np. dostosowując zapotrzebowania na moc, taryfę, kompensację mocy biernej). Drugą składową jest koszt zakupu energii i tu możemy wybierać dostawcę na zasadach czysto rynkowych spośród co najmniej kilkudziesięciu sprzedawców. Na cenę sprzedaży w Polsce wpływają przede wszystkim: wysokość cen uprawnień do emisji CO2, koszty węgla, koszty gazu, marże elektrowni, koszty certyfikatów energetycznych, profile zużycia, saldo wymiany międzynarodowej, akcyza i wiele innych.

Od czasu do czasu w Polsce i Europie słychać o problemach lub wycofaniu z rynków niektórych podmiotów sprzedających energię elektryczną/gaz ziemny. Najczęściej skutkiem dla Klienta jest wtedy jednostronna propozycja znacznej podwyżki lub rozpoczęcie sprzedaży rezerwowej. Oba warianty oznaczają znacznie wyższe koszty i utrudniają szybkie znalezienie nowej, dobrej oferty na warunkach rynkowych (negocjacje pod dużą presją czasu i kosztów).

W Polsce obecnie jest przynajmniej kilkudziesięciu dostawców energii elektrycznej. Wybór wielu z nich wiąże się jednak z ryzykiem. Istnieją dwie proste zasady, które zawsze rekomendujemy sprawdzić przed wyborem dostawcy. Są to: wysoki kapitał zakładowy, znaczne możliwości produkcji energii w kraju (czyli sprzedawca powinien być nie tylko i wyłącznie sprzedawcą ale także producentem energii w kraju). W Polsce obecnie jest kilkunastu dostawców spełniających te kryteria. Wybór spośród tych firm minimalizuje ryzyko dodatkowych problemów w przyszłości.

Istnieją cztery podstawowe modele kontraktacji:

Istnieje wiele możliwych kombinacji w ramach powyższych ścieżek, w zależności od elastyczności sprzedawcy i oczekiwań Klienta. Trzeba zaznaczyć, że zazwyczaj oferty indeksowane (giełdowe) są bardziej konkurencyjne niż cena stała.

Polega na negocjacji nie stałej ceny, ale stałego parametru określającego marżę sprzedawcy i inne składowe (najczęściej są to koszty bilansowania handlowego, akcyza, koszty certyfikatów). Dzięki temu mamy możliwość kontraktacji poprzez TGE w dowolnym dniu, po cenie jaka nam odpowiada. Daje to bardzo szerokie możliwości, między innymi: samodzielnego poszukiwania okresów z niższą ceną i dywersyfikacji ryzyka w czasie.

Według obecnie obowiązującej wersji ustawy o odnawialnych źródłach energii, mikroinstalacja to instalacja o łącznej zainstalowanej mocy nie większej niż 50 kW, która jest przyłączona do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym niższym niż 110 kV lub o mocy osiągalnej cieplnej w skojarzeniu nie większej niż 150 kW. Wcześniej moc nie mogła być większa niż 40 kW, a moc cieplna w skojarzeniu – 120 kW. Zmiana ta jest korzystna chociażby z faktu, że budowa mikroinstalacji fotowoltaicznej na dachu czy na gruncie nie wymaga żadnego pozwolenia na budowę.

Fotowoltaika dla małych firm o mocy do 50 kW (produkcja roczna około 40 MWh) zwraca się zazwyczaj w okresie 8-10 lat. Jeśli zużycie jest nieduże, na poziomie 200-300 MWh rocznie, inwestycja powinna być zauważalna w rachunkach i zwrócić się w ciągu 6-8 lat. W przypadku firm zużywających po kilka GWh i większych taka inwestycja prawdopodobnie nie zostanie w ogóle zauważona i raczej warto skupić się na innych możliwościach optymalizacji. Instalacje o mocy powyżej 50 kW i mniejsze niż 500 kW (produkcja roczna około 400 MWh) wiążą się już z większą biurokracją i poniesieniem części kosztów podłączenia. Większe instalacje o mocy powyżej 500 kW wymagają koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, dużych nakładów finansowych i dodatkowej biurokracji więc są mniej popularne.

Tak, posiadanie instalacji PV nie wiąże się z utratą dostępu do wolnego rynku energii elektrycznej. Klient, który zamierza kupować energię na zasadach TPA, utraci statut prosumenta, albowiem przestanie obowiązywać umowa kompleksowa. Korzystając z rynku TPA, Klient ma swobodę wyboru sprzedawcy energii elektrycznej oraz możliwość negocjowania ceny zakupu energii na potrzeby własne oraz sprzedaży całości nadwyżki energii wprowadzonej do sieci.

Prosumentem energii odnawialnej zgodnie z ustawą o Odnawialnych Źródłach Energii (OZE) jest podmiot, który spełnia następujące warunki: wytwarza energię elektryczną tylko z odnawialnych źródeł energii w mikroinstalacji na własne potrzeby, jest odbiorcą końcowym, czyli nie wykorzystuje energii na potrzeby wytwarzania, przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, dokonuje zakupu energii elektrycznej na podstawie umowy kompleksowej, wytwarzanie energii elektrycznej nie stanowi przeważającej działalności gospodarczej.